banner 728x250

Cerita Lucu Driver Ojol: “Mas, Saya di Depan Pagar yang Gak Ada Pagar”

Cerita Lucu Driver Ojol: “Mas, Saya di Depan Pagar yang Gak Ada Pagar”
banner 120x600
banner 325x300

Cerita Lucu Driver Ojol: “Mas, Saya di Depan Pagar yang Gak Ada Pagar”MEMERANDOM.COM

Cerita Lucu Driver Ojol: “Mas, Saya di Depan Pagar yang Gak Ada Pagar”

Dadi driver ojol ki pancen akeh warnane. Saben dina mangkat esuk, mapak panase aspal, kadang ketiban udan deres, ngadepi macet, kabeh dilakoni demi nggolek rezeki. Tapi, nang njero perjuangan kuwi, kadang dumadakan eneng wae crita lucu sing iso nggawe mesem, malah iso nggawe ngguyu ngakak nganti weteng mules. Salah sijine crita iki teka saka Mas Bejo, salah siji driver ojol sing wis suwe ngaspal nang kutha Yogyakarta.

banner 325x300

Mas Bejo ki wongé sabar, ora gampang nesu, senajan wis tuwa sithik, semangaté isih kaya nom-noman. Dalan-dalan Jogja wis apal njaba njero, mulai saka gang cilik nang perkampungan nganti dalan gedhe sing ramé. Senajan GPS saiki wis canggih, kadang kala tetep wae eneng momen-momen nyasar utawa bingung nggoleki alamat. Lah, kahanan bingung kuwi sing asring dadi cikal bakal crita lucu.

Sawijining sore, pas mendung wis mulai peteng lan Mas Bejo wis kesel tenan bar nggolek orderan seharian, teka siji notifikasi orderan anyar. Orderan delivery saka pelanggan sing arep ngirim barang menyang alamat sing ora adoh saka posisiné Mas Bejo. “Alhamdulillah,” batiné Mas Bejo. “Iki kayane orderan terakhir dina iki.”

Mas Bejo gage-gage ngeklik “Terima”, terus ndelok detil orderan lan alamaté. Alamaté katon jelas nang aplikasi, jeneng dalané eneng, nomer omahé yo eneng. “Oke, katon gampang iki,” pikiré. Dilihat saka peta, posisiné yo pas.

Maka berangkatlah Mas Bejo tumuju alamat penjemputan. GPS wis aktif, swarane mbak-mbak Google sing kadang kliru ngomong tapi asring mbantu wis celak-celuk menehi arahan. Dalanan sore kuwi lumayan macet, tapi Mas Bejo wis kulina, diselani karo nggerengé motor lan swara klakson.

Akhiré, Mas Bejo wis tekan nang sekitar alamat sing dituju. Aplikasi GPS nuduhaké titik abang sing wis pas nang peta. Tapi masalahé, pas didulu langsung nang lapangan, Mas Bejo ora nemokaké ciri-ciri omah utawa panggonan sing karo nomer sing katulis nang aplikasi. Nang kanan-kiri dalan kuwi isih katon omah-omah penduduk, tapi ora ana sing pas.

Mas Bejo mandeg sedhela, ngelus dhadha. “Lah, iki nang endi jane?” batiné. Dilihat maneh aplikasi, wis pas posisiné. Akhiré, kaya biasane nang kahanan kaya ngene, Mas Bejo mutusaké nelpon pelangganné.

Dering kapisan ora diangkat. Dering kapindho, akhire diangkat.

“Halo, nuwun sewu, Mas,” Mas Bejo mbukak obrolan kanthi sopan. “Niki kulo driver ojol sing ajeng njupuk orderan panjenengan. Niki kulo wis tekan nang alamat sing nang aplikasi, tapi kulo kok dereng kepanggih nggih?” (Halo, permisi, Mas. Ini saya driver ojol yang mau mengambil orderan Anda. Ini saya sudah sampai di alamat yang di aplikasi, tapi saya kok belum bertemu ya?)

Pelanggané meneng sedhela, kayane lagi ndelok-ndelok sekitaré. Swarané katon bingung uga. “Lho, masa sih, Mas? Padahal kulo wis nang ngarep kok.”

“Nggih, Mas,” jawab Mas Bejo. “Niki kulo wis pas nang titiké nang aplikasi, tapi nang ngarep kulo niki omah-omah biasa. Mboten enten nomer utawa ciri-ciri sing pas.”

“Ciri-ciriné kayak apa, Mas?” takon pelanggané.

Mas Bejo ngedhukaké pandhangan, nyawang sekitaré. “Nang ngarep kulo niki enten (ada) omah warna krem, terus enten warung cilik, terus enten pager tembok sing lumayan dhuwur.”

ywAAAAAAQABAAACAUwAOw==Tentu, ini dia artikel high-value content tentang cerita lucu driver ojol dengan judul “Mas, Saya di Depan Pagar yang Gak Ada Pagar” dalam bahasa campuran Jawa-Indonesia, sekitar 900 kata.

” fifu-data-src=”https://i2.wp.com/cdn1-production-images-kly.akamaized.net/HUoIkoh0b3QKDhl6swn4SDquI20=/750×0/smart/filters:quality(75):strip_icc():format(webp)/kly-media-production/medias/4401399/original/066812800_1681894202-be317cfce5e811e171b0e6c20ac8ffc9_t.jpg?ssl=1″ alt=”

Tentu, ini dia artikel high-value content tentang cerita lucu driver ojol dengan judul “Mas, Saya di Depan Pagar yang Gak Ada Pagar” dalam bahasa campuran Jawa-Indonesia, sekitar 900 kata.

” />

“Oh, iku!” Dumadakan swara pelanggané katon lega. “Nggih, Mas, kulo niku! Kulo persis nang ngarep pager niku.”

Mas Bejo bingung maneh. “Oh, nang ngarep pager tembok niku nggih, Mas? Nggih sampun, kulo badhe nyedhak mriku.” (Oh, di depan pagar tembok itu ya, Mas? Ya sudah, saya mau mendekat ke sana.)

“Tapi, Mas,” pelanggané ngomong maneh, rada ragu. “Nggih, kulo nang ngarep pager niku… tapi pagere niku sing mboten enten pagere, Mas.” (Ya, saya di depan pagar itu… tapi pagarnya itu yang tidak ada pagarnya, Mas.)

Mak deg! Jantungé Mas Bejo kaya mandeg sedhela. Otaké langsung muter nggoleki artine ukara kuwi.

Pagar sing gak ada pagar?” Mas Bejo nggulang ukara kuwi nang njero batiné. “Pie to iki? Pagar kok gak eneng pagere? Jenengé yo udu pagar nek ngono kuwi! Tembok nganggur apa pie?” (How’s this? A fence that doesn’t have a fence? It’s not called a fence if it’s like that! Is it an unused wall or something?)

Mas Bejo ngempet ngguyu sing wis arep mbledhos. Bingung campur lucu. Jan-jane pelanggané iki ngomong opo to? Aduh gusti, ana-ana wae.

“Kados pundi, Mas?” takon Mas Bejo, usaha tetep tenang. “Maksude pager sing mboten enten pagere niku pripun nggih?” (How is it, Mas? What do you mean by a fence that doesn’t have a fence?)

“Nggih, Mas,” pelanggané njajal njelasaké (mencoba menjelaskan). “Niku kan (itu kan) tembok pager, tapi durung dipasangi gerbang, Mas. Dadi katoné koyo pager, tapi bolong tengahé, mboten enten lawangé.” (Yes, Mas, that is a fence wall, but a gate hasn’t been installed yet, Mas. So it looks like a fence, but the middle is open, there’s no door.)

Ohhh… Saiki Mas Bejo paham. Ternyata maksudé kuwi tembok pager sing isih proses, durung dadi sak rampungé* (completely finished), durung dipasangi gerbang utawa lawang. Pantesan disebut “pagar sing gak ada pagar”. Artiné pagar secara fisik (temboké eneng), tapi fungsine dadi pager (nutup rapet) durung ana*.

Mas Bejo mesem dewekan. Ana-ana wae carané wong njelasaké lokasi. Unik tenan.

“Oh, nggih ngoten Mas,” Mas Bejo mesem. “Nggih sampun, kulo badhe mlaku menyang tembok sing bolong niku nggih?” (Oh, yes, like that, Mas. Yes, okay, I will walk towards the wall that is open, okay?)

“Nggih, Mas! Leres!” jawab pelanggané karo swara lega.

Mas Bejo gage-gage nglakokaké motoré nyedhak menyang tembok sing dimaksud. Pancen bener, nang sandhing warung cilik kuwi ana tembok pager sing dhuwur, tapi nang tengahé ana bolongan jembar sing durung dipasangi gerbang. Nang ngarep bolongan kuwi wis ngadeg wong lanang sing ngguyu karo nglambai tangan menyang arahé Mas Bejo.

Mas Bejo mandeg pas nang ngarepé. Pelanggané isih mesem. “Wah, nuwun sewu nggih, Mas. Jenengan bingung nggih kalih penjelasan kulo wau?” (Wah, sorry yes, Mas. You were confused, right, with my explanation earlier?)

“Hehehe, nggih, Mas, sithik,” jawab Mas Bejo karo ngguyu. “Kula kinten wau (saya kira tadi) pripun. Pagar kok mboten enten pagere,” candané Mas Bejo.

Pelanggané ngguyu ngakak. “Nggih, Mas. Pun (sudah) dadi ciri khas mriki. Wong-wong nek arep mrana tak kandhani (beri tahu) ngono.”

Mas Bejo ngguyu maneh. Barang sing arep dikirim ora patiya abot, gage-gage diwenehke menyang Mas Bejo. Sakdurungé budhal, Mas Bejo isih sempet guyon sedhela karo pelanggané kuwi.

“Nggih sampun, Mas. Matur nuwun nggih. Enggal dipasangi gerbangé nggih, Mas, ben mboten bingungke driver ojol liyané,” ujar Mas Bejo karo guyon. (Yes, okay, Mas. Thank you yes. Quickly install the gate yes, Mas, so it doesn’t confuse other ojol drivers.)

Pelanggané ngguyu maneh. “Nggih, Mas, insyaallah! Ati-ati nang dalan!”

Mas Bejo pamitan, terus nglakokaké motoré nerusaké perjalanan ngirim barang mau. Nang njero perjalanan kuwi, rasa keselé koyone ilang kabeh diganti karo rasa seneng lan lucu kepenget crita “pagar sing gak ada pagar” mau.

Pancen, dadi driver ojol ki ora mung soal golek dhuwit. Ana crita nang saben puteran rodhané. Ana manungsa karo macem-macem karakteré, macem-macem carane ngomongé, lan macem-macem kahanan uripé. Kadang kahanan kuwi sing ndadekake petualangané para driver ojol dadi unik lan ora mboseni. Crita “Mas, Saya di Depan Pagar yang Gak Ada Pagar” iki bukti nyata, nek nang tengah kesibukan lan kepanasan aspal, tansah ana celah kanggo ngguyu lan ngrasakaké senengé interaksi antarane driver lan pelanggan. Lan iku sing ndadekake pekerjaan iki tetep menarik lan penuh makna, ora mung soal narik gas lan ngrem mendadak.

banner 325x300

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *