MEMERANDOM.COM –
)
Oke, iki rada nyeleneh. Tapi ojo salah paham dhisik. Jaman biyen, akeh wong sing percoyo karo guna-guna lan pelet. Tapi, percoyo kuwi ora mung sekadar percoyo. Mereka nganggep nek guna-guna lan pelet kuwi iso ndadekake hubungan asmara dadi langgeng. Dadi, mereka bakal berusaha kanggo njaga hubungan kuwi supaya ora kena pengaruh negatif saka guna-guna lan pelet.
Contone, nek ono wong wadon sing pengen pacare ora selingkuh, deweke bakal njaluk tulung karo wong pinter kanggo dijaga nganggo jimat utawa mantra. Tapi, ojo salah paham yo! Iki mung salah sijine faktor sing ndadekake wong jaman biyen kuwi atine kuwat. Ora kabeh wong percoyo karo guna-guna lan pelet.
Kesimpulan Sing Bikin Mikir: Belajar dari Simbah, Baper Secukupnya, Bahagia Seperlunya!
Intine, wong jaman biyen jarang loro ati mergo uripe luwih sederhana, komunikasine sak klek, fokus nang urip nyata, kuat nilai-nilai tradisine, latihan sabar tingkat dewa, lan (rada) percoyo karo mistis. Saiki, giliran awake dewe sing kudu sinau saka simbah buyut. Baper oleh, tapi ojo kakehan. Bahagia yo seperlunya wae. Sing penting, urip kuwi dinikmati, ojo mung digalaui!
Nah, piye menurut panjenengan? Ono pendapat liyo? Cerita pengalamanmu nang kolom komentar yo! Sopo ngerti, awake dewe iso sinau bareng-bareng kanggo dadi generasi sing kuat atine koyo wong jaman biyen! Matur nuwun!
(red)
