"Lho, iki kantor opo museum?" celetuk Mbak Sumi, sekretaris paling julid se-kantor, matane mlotot ndelok isi laci meja kerjaku. Aku langsung gemeteran, atiku dag-dig-dug ora karuan. Kok yo pas Mbak Sumi sing nemu? Nasib, nasib!
Jadi gini ceritane, guys. Aku, sebut saja aku Joko (nama samaran demi keamanan bersama), adalah seorang karyawan biasa, hidupku yo ngono-ngono wae: ngantor, ngopi, ngumpul karo konco, turu. Tapi, beberapa waktu belakangan iki, rejekiku seret koyo dalan pas udan deres. Utang numpuk, cicilan motor durung lunas, pacar ngambek terus. Bingung aku kudu piye.
Nah, suatu malam, pas lagi nongkrong karo Kang Bejo, bakul angkringan sing ngerti kabeh masalah uripku, deweke nyeletuk, "Joko, kowe ki kurang usaha batin! Coba kono ngingu jenglot!"
Aku kaget. Jenglot? Makhluk mistis sing biyasane neng film horor? "Kang, seriusan? Aku ki wedi hantu, Kang!" ujarku karo ngombe teh anget.
Kang Bejo ngguyu ngakak. "Halah, lebay kowe! Jenglot ki ora medeni nek kowe ngerti carane. Sing penting kowe kudu ikhlas lan sabar. Anggep wae kowe ngingu hamster, tapi hamster sing iso nggolek duit!"
Akhire, dengan pertimbangan yang matang (dan dorongan utang yang semakin menggunung), aku memutuskan untuk mengikuti saran Kang Bejo. Aku mulai golek informasi tentang jenglot. Ternyata, golek jenglot ki ora gampang koyo golek parkiran neng mall pas weekend. Aku kudu blusukan neng pasar loak, ngubungi paranormal abal-abal, bahkan sempat kejebak neng alas gara-gara salah ngikuti petunjuk Google Maps.
Setelah perjuangan yang panjang dan melelahkan, akhire aku berhasil mendapatkan jenglot. Bentuke cilik, rambute dawa, kukune lancip, lan mripate abang nyala koyo lampu sein bis malam. Jujur, pas pertama ndelok, aku yo merinding disko. Tapi, aku eling pesen Kang Bejo: ikhlas lan sabar.
Jenglot ku simpen neng laci meja kantor. Alasane? Pertama, neng omah ora ono panggonan sing aman. Bapakku sering ngobrak-abrik kamarku nek golek rokok sing diselipke. Kedua, aku pengen jenglot ku iso langsung bekerja nggolek rejeki pas aku lagi ngantor. Sopo ngerti, kan, iso entuk proyek dadakan utawa bonus gede.
Awal-awale, kabeh lancar-lancar wae. Aku rajin ngasih sesajen neng jenglot ku: kembang melati, menyan, lan getih pitik (sing terakhir iki aku tuku neng pasar, ora nyembelih pitik dewe, yo!). Aku yo sering ngajak ngomong jenglot ku pas lagi sepi neng kantor. "Jenglot, tulung yo, golekke aku rejeki sing akeh. Ben aku iso lunas utang lan ngajak pacarku liburan neng Bali," ujarku karo nyawang jenglot ku.
Tapi, suwe-suwe, aku mulai ngrasakke hal-hal sing aneh. Lampu kantor sering kedap-kedip dewe, komputer sering error tanpa sebab, lan sing paling parah, Mbak Sumi mulai curiga karo aku. De’e sering ndelokki aku karo mripate sing sinis.
Hingga akhirnya, hari sial itu tiba. Pas lagi repot-repote nyetak laporan, printer neng kantorku macet. Mbak Sumi nawani arep mbantu. "Sini, Joko, biar aku bantu. Kayaknya kamu lagi repot banget," ujare Mbak Sumi karo nyedeki mejaku.
Aku langsung panik. "Eh, ora usah, Mbak! Aku iso dewe kok!" ujarku karo berusaha ngalangi Mbak Sumi.
Tapi, Mbak Sumi tetep ngeyel. De’e langsung mbukak laci mejaku. Dan… JENG JENG JENG! Jenglot ku ketok!
Mbak Sumi langsung menjerit histeris. "AAAAAAAAA! Iku opo, Joko?! Kowe nyimpen opo neng kene?!"
Kabeh karyawan neng kantor langsung nyedeki mejaku. Kabeh podo kaget ndelok jenglot ku. Aku mung iso meneng, ora ngerti kudu ngomong opo.
Akhire, aku diinterogasi karo Pak Bos. Aku crita kabeh, mulai saka masalah rejeki sing seret nganti aku ngingu jenglot. Pak Bos mung geleng-geleng kepala. "Joko, Joko… Kowe ki lulusan sarjana, kok yo percaya karo barang koyo ngono kuwi?!"
Aku mung iso nyengir kecut.
Akhir cerita, jenglot ku disita karo Pak Bos. Aku diwenehi surat peringatan. Lan sing paling nyesek, aku dadi bahan gunjingan sak kantor.
Tapi, ono sisi positif e. Sejak kejadian iku, rejekiku mulai lancar. Aku entuk proyek dadakan, bonus gede, lan pacarku ora ngambek maneh. Apa iki mergo jenglot ku? Entahlah. Sing penting, aku wis ora nyimpen jenglot neng laci kantor maneh.
Nah, sekarang giliran kalian!
- Pernah nggak kalian ngalami kejadian absurd di kantor?
- Percaya nggak kalian karo hal-hal mistis koyo jenglot iki?
- Share pengalaman kalian di kolom komentar! Siapa tahu bisa jadi inspirasi (atau malah bahan tertawaan) buat yang lain!
Ojo lali di-share yo, guys! Sapa ngerti ono konco sing lagi butuh hiburan! Matur nuwun!
(red)