MEMERANDOM.COM –
Momen sing paling ditunggu-tunggu karo bocah-bocah, termasuk aku. Bayangke wae, sekolah prei, tugas ora ana, isine mung turu, mangan, dolanan, lan… mikir keras… bingung arep ngapa. Nah, biasane, solusi paling ampuh kanggo ngatasi kebingungan iki yaiku… drum roll… lunga nang omahe sedulur!
Tapi masalah muncul ketika… jeng jeng jeng… ora ana undangan resmi! Iya, bener. Aku arep liburan nang omahe bulik (ibu dari bapak) nang ndeso, tapi ora ana sing ngundang. Lha terus piye? Apa kudu ngurung diri nang kamar karo ndelok TikTok terus? Ora mungkin! Jiwa petualangku memberontak!
Misi Dimulai: Operasi "Silaturahmi Tanpa Undangan"
Setelah berkonsultasi dengan Google (maklum, generasi Z), aku memutuskan untuk menjalankan Operasi "Silaturahmi Tanpa Undangan". Rencanane sederhana: packing barang, pamit wong tua (karo alasan sing rada dilebih-lebihke), terus langsung gas pol nang ndeso.
“Pak, Buk, aku arep nang omahe bulik ya? Kangen banget karo budhe, wis suwe ora ketemu. Pingin ngrewangi ngingu pitik barang,” ujarku karo rai melas. Padahal asline ya pingin ngombe es teh karo mangan gorengan gratis.
Untunge, wong tuaku percaya-percaya wae. Mungkin karena aku wis terkenal dadi anak sing manut (padahal ya kadang nakal juga). Akhire, aku diwenehi sangu sithik (lumayan kanggo tuku rokok sebungkus) lan didongake supaya slamet tekan tujuan.
Perjalanan Penuh Drama: Bau Terasi dan Sopir Angkot Galau
Perjalanan nang ndeso ora semulus dalan tol. Pertama, aku kudu numpak angkot sing supirnya lagi galau mergo diputus pacare. Bayangke wae, sepanjang dalan, supirnya nyetel lagu galau karo nangis sesenggukan. Aku sing nang mburi mung bisa meneng karo ndonga supaya ora kesasar.
Kedua, pas nang tengah dalan, ana ibu-ibu sing nggawa terasi sak plastik gedhe. Ya Allah… baune… koyo kiamat cilik! Aku berusaha nahan ambegan, tapi tetep wae kecolongan. Akhire, aku kudu ngungsi nang pojok angkot karo nutup irung nganggo masker.
Untungnya, penderitaanku ora suwe. Akhirnya, aku tekan terminal ndeso. Saka terminal, aku kudu mlaku sekitar 2 kilometer kanggo tekan omahe bulik. Lumayan kanggo olahraga, pikirku positif.
Surprise! Ekspresi Kaget dan Sambutan Hangat (Meski Rada Bingung)
Akhire, aku tekan ngarep omahe bulik. Jantungku deg-degan ora karuan. Kira-kira bulik kaget ora ya? Kira-kira aku diusir ora ya?
Aku banjur mengetuk lawang. "Assalamualaikum!"
Lawang dibuka karo budhe. Ekspresine… priceless! Antara kaget, bingung, karo seneng.
"Lho, iki sopo? Ya Allah, cucuku! Kok ora ngabari arep teko?" ujare budhe karo ngrangkul aku.
"Surprise, budhe! Pingin gawe kejutan wae," jawabku karo mesem kecut.
Budhe banjur nggawa aku mlebu. Omahe sederhana, tapi resik lan nyaman. Nang njero, ana pakdhe sing lagi ngopi karo ngrungokke radio. Pakdhe yo kaget, tapi tetep nyambut aku karo ramah.
Momen Absurd dan Kekeluargaan: Mangan Sepiring Berdua dan Guyonan Khas Jawa
Selama liburan nang omahe bulik, akeh momen absurd sing terjadi. Mulai saka mangan sega sego sepiring berdua karo budhe (mergo lawuhe mung sithik), ngewangi pakdhe ngingu wedhus (sing ternyata luwih galak timbang aku), nganti ngobrol ngalor ngidul karo tetangga sing rata-rata wis tuwek (tapi tetep semangat uripe).
Sing paling tak senengi yaiku guyonan khas Jawa sing sarat makna. Contohnya, pas aku lagi ngombe kopi, pakdhe ngomong, "Kopi iki pait, koyo uripmu. Tapi yen ditambah gula, dadi legi. Koyo yen kowe usaha, uripmu yo bakal penak." Wah, filosofis banget!
Hikmah dari Liburan Nekat: Kadang, Kita Perlu Melanggar Aturan
Liburan nang omahe sedulur sing ora diundang iki ngajari aku akeh perkara. Kadang, kita perlu nekat kanggo ngeduk silaturahmi. Kadang, kita perlu metu saka zona nyaman kanggo ngerteni arti kekeluargaan sing sejati. Lan kadang, kita perlu ngombe kopi pait kanggo ngerti yen urip iku ora selalu legi.
Sekarang Giliranmu!
Nah, kuwi mau ceritaku tentang liburan ke rumah saudara tanpa undangan. Piye, seru ora? Aku yakin, kowe kabeh yo nduwe pengalaman sing meh podo. Coba ceritakno pengalamanmu nang kolom komentar! Sapa ngerti, critamu bisa dadi inspirasi kanggo wong liya. Ojo lali di-share yo! Matur nuwun!
(red)