MEMERANDOM.COM –
Allahu Akbar!" Gema takbir maghrib kuwi mestine nentremke ati, ya kan? Tapi, ning kasusku, saben krungu takbir, atiku malah deg-degan. Dudu mergo wedi karo siksa kubur, lho ya. Tapi mergo ngerti, bar takbir kuwi, biasane bakal disusul karo… jreng jreng jreng! … dangdut koplo!
Iyo, bener. Masjid sebelah omahku kuwi, kok ya ndilalah, sering banget digawe acara dangdutan pas malem minggu. Ora ngerti piye ceritane, tapi wis kaya tradisi turun temurun. Awal-awale sih isih sopan, dangdut religi sing lirikke nggo ngelingke marang Gusti Allah. Tapi suwe-suwe, kok ya malah dadi "Sayang", "Jaran Goyang", nganti "Ojo Dibandingke"!
(Isi yang Menghibur dengan Cerita Nyeleneh Khas Jawa)
Kowe ngerti dewe lah, wong Jawa kuwi kan senengane guyon. Dadi, yo meskipun rada ngganggu, tapi ya tetep tak nikmati wae. Kadang malah melu nyanyi lirih ning njero omah, "Sayang… opo kowe krungu… jerite atiku… mengharap engkau kembali…" (sambil mbayangke mantan sing wis rabi).
Sing luwih lucu maneh, kadang pas lagi sholat isya’, imam e maca ayat Al-Qur’an sing nadane mirip karo lagune Nella Kharisma. Dadi, ning njero ati kuwi kaya ana perang batin. Antara kudu khusyuk ndungo karo pengen joged. Yo wis, akhire tak imbangke wae. Pas sujud, tak bayangke aku lagi joged ning ngarep panggung. Lumayan, keringetan sitik.
Dadi ngene lho, critane. Awal mule, masjid kuwi sering ngadain pengajian. Biasane sih pengajian rutin, tapi kadang yo ana pengajian akbar sing ngundang ustadz kondang. Nah, bar pengajian kuwi, biasane ana hiburan. Hiburane yo macem-macem. Kadang ana rebana, kadang ana hadroh. Tapi, entah kenapa, kok ya suwe-suwe malah dadi dangdut.
Rumangsaku, panitia masjid kuwi mikir ngene, "Ah, daripada pengajian sepi, mendingan bar pengajian ana dangdutan. Ben sing teka akeh, sing nyumbang yo akeh." Yo mungkin wae bener. Soale, sakwise ana dangdutan kuwi, kas masjid dadi luwih akeh. Tapi, yo kuwi mau, kadang dadi rada kebablasen.
Ana suatu malam, pas lagi ana dangdutan kuwi, listrik ning omahku mati. Dadi, aku ora bisa nonton TV. Bingung arep ngopo, akhire aku mutuske metu omah, nginceng dangdutan ning masjid. Lha kok ya malah ketemu karo bapakku sing lagi asyik joged karo ibu-ibu PKK! Aku langsung kaget, terus tak takoni, "Lho, Pak? Kok malah joged ning kene? Bukane kudu ning masjid?"
Bapakku banjur njawab, "Lho, iki yo ning masjid, Le. Iki kan acara halal bi halal. Halal joged, halal nyanyi. Sing penting ojo nganti lali karo Gusti Allah." Aku mung bisa mesem kecut. Yo wis lah, sak karepe bapakku wae.
Tapi, ana sisi positif e lho. Mergo sering krungu dangdutan, aku dadi luwih ngerti lagu-lagu dangdut. Dadi, pas kondangan, aku ora kaku maneh nek diajak joged. Malah kadang aku sing mimpin joged. Sing penting, ojo nganti lali karo sopan santun. Joged yo joged, tapi tetep kudu njaga akhlak.
(Penutup yang Mengundang Interaksi Pembaca)
Yo ngono kuwi critane. Masjid sebelah omahku kuwi pancen unik. Antara takbir karo kendang kuwi kaya wis dadi duet maut sing ora bisa dipisahke. Kadang ngganggu, tapi yo kadang ngibur. Sing penting, urip kuwi kudu disyukuri. Ojo lali ngibadah, ojo lali joged.
Nah, kowe piye? Apa kowe yo pernah ngalami kejadian sing nyeleneh kaya ngene iki? Coba critakno ning kolom komentar! Sapa ngerti, critamu bisa nggo nglipur ati sing lagi gundah gulana. Ojo lali di-share yo, ben kanca-kanca liyane yo melu ngakak!
Sakmene wae critaku. Muga-muga bisa nggo nglipur ati. Ojo lali, tetep eling marang Gusti Allah, lan ojo lali karo dangdut! Wassalamualaikum warahmatullahi wabarakatuh.
(red)