MEMERANDOM.COM –
Sopo sing pas jaman nom-noman biyen, sering ngapusi wong tuwo alasan ngaji malam, jebule malah nongkrong nang warung kopi utowo malah… karaokean? Ayo, ngacung! Ojo isin, kabeh yo tau nakal. Tapi yo kuwi, kenakalane wong jaman biyen pancen kreatif tenan. Alasan ngaji malam dadi tameng paling ampuh kanggo ngilang saka omah tanpa dicurigai. Tapi yo kuwi mau, kadang malah kebablasen, ngajine ora, malah nembang lagu dangdut koplo sing lirikke ora karuan.
(Isi yang Menghibur dengan Cerita Nyeleneh Khas Jawa)
Ceritane ngene, lur. Nang kampungku biyen, ono geng pemuda sing hobine ora umum. Jenenge "Geng Sarung Karaoke". Bayangno wae, saben malam Jumat kliwon (biasane kan malam ngaji), mereka kui ngumpul nang omahe si Paijo, sing omahe paling adoh saka masjid. Alasane? Ben ora konangan nek ora ngaji.
Si Paijo iki wonge pinter ngapusi. Bapak ibuke wis percaya banget nek anake kui rajin ngaji. Padahal, nang kamare Paijo kui wis disiapke sound system rakitan, mic kabel sing wis bolong-bolong, karo koleksi kaset karaoke dangdut koplo sing paling anyar.
Sing lucu kui, saben arep mulai karaokean, salah siji anggotane Geng Sarung Karaoke kui kudu ngawasi nang dalan. Tugas e opo? Yo ngewangi nek ono wong tuwo sing lewat. Nek ono wong tuwo sing lewat, langsung kode karo batuk-batuk sing banter. Kode kui artine: "Awas! Ono Pak/Bu… cepet mateni musik, ndang ndelok Al-Quran!"
Trus, kabeh anggota geng langsung ndelik nang balik sarung, pura-pura moco Al-Quran karo komat-kamit. Nek wong tuwo kui wis lewat, langsung… "Cek sound! Cek sound! Ora masalah, masalalu biar masa lalu…" Langsung joget sak kuat-kuate, nganti kamare Paijo geter kabeh.
Ono maneh crito sing luwih edan. Pas kui, Geng Sarung Karaoke lagi asyik nyanyi lagu "Sayang". Saking semangat e, si Slamet, salah siji anggotane, kesandung kabel mic terus tiba njungkel. Mic e ucul saka tangane, terus mumbul nang dhuwur. Pas tiba, mic e malah nyantol nang lampu gantung sing wis reyot.
Lampu gantung kui langsung ambruk, terus nimpa sound system e Paijo. Braaakkk! Suarane banter banget, nganti sak kampung krungu. Bapak e Paijo langsung mlayu nang kamare Paijo karo nggawa sapu.
"Paijo! Ono opo iki? Kowe ngaji opo malah tawuran?!"
Paijo karo kanca-kancane langsung pucet pasi. Bingung arep njawab opo. Akhire, Paijo ngomong ngene: "Ng…nggih, Pak. Niki wau… nggih… latihan qiroah, Pak. Niki wau… suarane banter mergo… nggih… microfon e rusak."
Bapak e Paijo mung geleng-geleng kepala. "Latihan qiroah kok nganti lampu gantung ambruk? Wis, saiki ndang resik-resik! Terus sesuk ngaji tenanan! Ojo ngapusi bapak!"
(Gaya Bahasa Santai, Sedikit Absurd, dan Relatable)
Yo ngono kui lur, kenakalane wong jaman biyen. Sing penting kui, iso gawe crito sing lucu kanggo dieling-eling. Saiki, mungkin wis ora ono sing ngapusi ngaji malam kanggo karaokean. Tapi, semangat kreatifitas lan kenakalan e kui sing patut diacungi jempol.
Nganti saiki, nek ketemu karo kanca-kanca Geng Sarung Karaoke, mesti ngakak nek ngelingi kejadian kui. Wis tuwo yo tetep wae dadi bocah cilik nek wis ngumpul.
Tapi yo ojo ditiru ya lur, sing apik dijupuk, sing elek dibuwak. Elingo, ngaji kui penting, karaokean yo penting. Sing penting kui, iso ngatur wektu lan ora ngapusi wong tuwo.
(Penutup yang Mengundang Interaksi Pembaca)
Nah, lur, kuwi mau critoku tentang "Ngaji Malam Jadi Alibi Karaoke". Piye, ono sing tau ngalami pengalaman sing podo? Utawa malah luwih edan? Coba critakno nang kolom komentar! Siapa tahu, critamu iso dadi inspirasi kanggo wong liyo. Ojo lali di-share yo, ben kanca-kanca liyane iso ngguyu bareng. Matur nuwun! Sugeng ndalu!
(red)