“Sandal Hilang Di Masjid, Ketemu Di Nikahan Mantan”

“Sandal Hilang Di Masjid, Ketemu Di Nikahan Mantan”

MEMERANDOM.COM
Ya emang kudu! Soale iki dudu cerita sandal biasa. Iki cerita tentang sandal jepit swallow butut warna biru laut sing nduwe peran penting ning uripku, bahkan lebih penting timbang mantan eh.

Kisah ini dimulai seperti kisah-kisah tragis liyane: di masjid. Hari Jumat kliwon, aku lagi khusyuk-khusyuknya sholat, ngarep-ngarep bar sholat rejeki lancar koyo dalane tol. Tapi begitu salam, lho kok sandalku ilang? Mati aku!

Biasane, ilang sandal ning masjid kuwi wis dadi bagian soko SOP (Standard Operating Procedure) jamaah. Wis ra kaget blas. Tapi iki beda. Sandalku iki sandal kesayangan. Wis bolong-bolong ning ngarep, tapi tetep setia menemani langkahku. Wis koyo pacar pertama, elek yo tetep sayang.

Aku langsung scanning area parkiran sandal. Nggak ada. Aku takon karo tukang parkir sing lagi ngrokok Gudang Garam Filter karo ngopi ning warung sebelah. "Pak, nggih ngapunten, nderek tanglet. Ndeleng sandal jepit biru laut mboten, Pak? Bolong ning ngarep."

Bapake nyawang aku karo rai bingung. "Sandal jepit biru laut? Bolong? Wah, kathah niku, Mas. Ning kene isine yo sandal jepit kabeh."

Yo wis, pasrah. Aku nggerutu ning njero ati. Mungkin iki cobaan. Mungkin Gusti Allah pengen nguji kesabaranku. Atau mungkin… sandal kuwi lagi pengen ngumbara, njelajah alam semesta.

Akhire, aku mulih nyeker. Untung omah ora adoh-adoh banget. Ning dalan, aku mikir, "Sapa ngerti sandalku saiki lagi ngopi ning angkringan, ketemu karo sandal-sandal liyane, terus ngrasani aku." Pikiran nglantur mulai muncul. Maklum, lagi emosi.

Beberapa minggu berlalu. Aku wis lali karo sandalku sing ilang. Anggep wae wis disumbangke ning wong sing luwih butuh. Tapi Gusti Allah kuwi pancen Maha Asyik. Dheweke nduwe rencana sing ora iso ditebak menungso.

Suatu hari, aku diundang ning nikahane mantan. Iya, mantan! Sing biyen tak sayang-sayang, tak perjuangke, jebule malah milih liyane. Nyesek? Yo jelas! Tapi yo wis lah, urip kuwi pancen koyo roda. Kadang ning nduwur, kadang ning ngisor. Saiki aku ning ngisor, tapi sesuk sopo ngerti aku dadi juragan sandal.

Dengan berat hati, aku budal ning nikahan kuwi. Aku pengen nunjukke nek aku wis move on, nek aku wis ora galau blas. Padahal ning njero ati, yo ambyar kabeh.

Pas tekan lokasi, aku langsung kaget. Parkiran rame banget. Mobil mewah, motor gedhe, parkir semrawut koyo pasar malem. Aku bingung arep parkir ning ndi.

Nah, pas lagi bingung kuwi, mataku tertuju pada sepasang sandal jepit biru laut ning ngarep lawang masuk. Sandal kuwi… koyo kenal.

Aku nyedak. Aku perhatike bolong ning ngarep. Aku eling bekas lem sing biyen tak nggo nambal. Iki sandalku!

Demi opo?! Sandalku ilang ning masjid, ketemu ning nikahan mantan?! Iki piye ceritane?!

Otakku langsung loading. Aku mulai mikir teori-teori konspirasi. Apa mungkin mantan kuwi sing nyolong sandalku? Apa mungkin sandalku kuwi sengaja diculik terus digawa ning kene? Apa mungkin… sandal kuwi pengen ketemu karo mantan?

Akhire, aku mutuske kanggo nyelidiki. Aku mlebu ning njero gedung, nyawang siji-siji tamu undangan. Aku goleki sapa sing nganggo sandalku.

Akhire, aku nemu. Sandalku dienggo karo… bapake mantan! Bapake lagi ngobrol karo tamu liyane, ora sadar nek aku nyawang dheweke karo rai bingung campur emosi.

Aku nyedak. "Ngapunten, Pak. Nggih ngapunten sanget. Sandal sing dienggo niku… sandalku."

Bapake kaget. Dheweke nyawang sandalku, terus nyawang aku. "Lho, nggih ta, Mas? Wah, nggih ngapunten sanget. Kulo nemu ning ngarep masjid wingi. Kulo kira sandal ora ana sing duwe."

Aku meneng. Antara percaya karo ora. Kok yo kebetulan banget. Sandalku ilang ning masjid, terus ditemu karo bapake mantan, terus dienggo ning nikahane putrine. Iki lelucon opo cobaan?

Akhire, aku mung iso mesem kecut. "Nggih, Pak. Mboten napa-napa. Sing penting sandalku ketemu."

Aku bali mulih karo ati sing campur aduk. Antara seneng mergo sandalku ketemu, karo bingung mergo kok yo iso-isone ketemu ning nikahan mantan.

Sakwise kejadian kuwi, aku dadi luwih ati-ati nek ning masjid. Aku ora pengen sandalku ilang maneh, terus ketemu ning acara sing luwih absurd timbang nikahan mantan.

Pesan Moral:

Urip kuwi pancen penuh dengan kejutan. Kadang, kejutan kuwi lucu, kadang nyebai. Tapi sing penting, ojo lali karo sandale dewe. Soale sopo ngerti, sandale dewe kuwi iso dadi saksi bisu sejarah uripmu.

Saiki Giliranmu!

Kowe nduwe pengalaman lucu utawa absurd liyane sing berhubungan karo sandal? Share ning kolom komentar, ya! Sapa ngerti ceritamu iso dadi inspirasi kanggo wong liyo. Ojo lali, urip kuwi kudu dinikmati, sanajan mung karo sandal jepit bolong!

Hashtag: #SandalHilang #NikahanMantan #KisahAbsurd #CeritaJawa #UripIkuUrup #SandalJepitSwallow #MantanNgajakBalikan (ngarep.com)

(red)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *