MEMERANDOM.COM –
Oke, siap! Ini dia artikel tentang pengalaman wisata air terjun yang berakhir… ngenes gara-gara sepatu luruh, ditulis dengan gaya bahasa campuran Jawa-Indonesia yang santai.
Wisata Air Terjun Tapi Sepatu Luruh: Ngenes Mu Gak Santai
Musim panas teko, hawane sumuk, rasane pengen minggat seko rutinitas sing mboseni. Ide brilliant muncul: "Yuk, dolan nang air terjun wae! Golek sing seger-seger, adem, ben atine ayem." Sopo sing iso nolak tawaran ngono? Air terjun ki koyo oase nang tengah sumuk e urip, sumber ketenangan sing alami.
Mulai lah planning. Golek air terjun sing durung tau didatangi, sing konon katane panggone isih asri, dalane rodok nggrejel tapi pemandangane jan mak nyus. Akhire nemu siji sing cocok. Jenenge ora usah disebutke, soale sing penting dramane, dudu lokasine. Rencana wis mateng, awak wis siap, mental wis ready pokoke. Perlengkapan disiapke: tas ransel isi snack (wajib!), botol minum reusable (ben go green sitik), handuk, baju ganti, lan… sepatu andalan.
Sepatu andalan iki dudu sepatu gunung profesional tenan, tapi yo dudu sepatu sneakers mung gawe mlaku-mlaku nang mall. Iki sepatu trekking sing wis tau diajak ndaki gunung cilik-cilikan lan wis tau diajak blusukan nang sawah. Wis rodok lawas sih, tapi yakin lah, iki isih kuat, isih pantes diajak tempur nang dalan watu, dalane lunyu, lan ndaki-mudhun. Percoyo diri banget pokoke. Ora kepikiran blas nek sepatu iki bakal dadi sumber petaka.
Dina H teko. Berangkat esuk ben ora kesiangan lan durung sumuk banget. Perjalanan lumayan lancar tekan pinggir desa sing dadi start point. Hawane langsung kroso beda, adem semilir. Nafas dadi lega. Parkir motor, ndandani tas, lan mlaku alon-alon nglewati dalane sing wiwit ora rata.
Awal-awal mlaku kabeh isih oke. Sepatu kroso nyaman, grip e isih mantep nyekel batu lan lemah. Pemandangan nang kiwo-tengen jan apik. Wit-witan ijo royo-royo, swara manuk, gemericik banyu sing durung ketok sumbere. Koyo-koyo wis lali karo masalah urip nang kutha.
Dalane suwe-suwe makin susah. Wiwit akeh watu, wit-witan gedhe sing ngalangi, lan dalane wiwit lunyu soale ono banyu sing mili soko nduwur. Kudu ati-ati tenan lek mlaku. Nah, pas ndilalah mlaku nglewati kali cilik sing banyune bening, kudu njiyut nang watu-watu sing rodok ngglinding. Tekan sebrang, kroso ono sing ora beres.
Koyo ono sing nggandhul nang sol sepatu sisih tengen. Tak delok, alah dalah… sol sepatune wiwit mrenggang soko awake sepatu. Cilik sih awale, mung nang ujung ngarep. Pikiran positif isih dominan: "Ah, paling mung kena banyu wae, mengko nek wis garing yo rapopo." Dilanjutke mlaku, karo rodok diseret sitik ben ora tambah mrenggang.
Tapi ternyata, dugaan ku salah besar. Saben langkah, sing mrenggang tambah akeh. Swara "srek srek" sol sepatu sing nggandhul nang batu utowo lemah makin jelas. Rasane wis ra karuan. Antara jengkel, gelo, lan pengen ngguy awakdewe. Kok iso-isone sepatu sing wis percaya banget iki malah ngene kondisine pas lagi dibutuhke tenan.
Durung sempat mikir carane ndandani utowo nyiasati, pas mlaku nduwur watu sing rodok lancip, ndilalah sol sepatune sing wis mrenggang mau kecanthol. Srettt! Langsung luruh tenan! Misah sempurna soko awake sepatu. Ninggal sikil sing saiki mung di alasi karo bahan tipis awak sepatu.
Waduh! Ngenes tenan iki! Delok sol sepatu sing wis terkapar nang lemah, terus delok sikil sing saiki koyo koyo wuda. Rasane koyo wong ilang nang tengah hutan. Arep nangis yo percuma, arep nesu yo nang sopo? Iki kabeh salahku dewe sing ngremehke umur sepatu.
Nek sepatu siji tok sing luruh isih mending. Iki ora suwe, sepatu sisih kiwa yo melu-melu nggandhul. Sanajan durung luruh sempurna, tapi sol e wis mrenggang setengah luwih. Dadi, saiki mlaku kudu karo ngangkat sikil rodok dhuwur ben sol sing nggandhul iki ora kecanthol nang ngendi-endi. Rasane koyo mlaku gaya robot sing bateraine arep entek.
Ngenes ku jan gak santai. Saben langkah iku penuh perhitungan. Milih batu sing ora terlalu lancip, ngati-ati banget pas mlaku nang dalane sing lunyu. Kadang pengen lungguh wae nang pinggir dalane lan njaluk digendhong bali. Tapi yo mosok yo?
Akhire, setelah perjuangan sing penuh drama lan keringat dingin, ketok swara gemuruh banyu sing luwih cedhak. Lan bener wae, nang ngarep mata iki, air terjun sing diincar wis ketok. Pemandangane jan apik tenan. Banyune jerojok seko dhuwur, nggawe kabut halus sing bikin adem.